Yaşamanın güzel olduğu ama hayatın pek güzel olmadığı, affınıza sığınarak söylüyorum; boktan bir gün bugün sayın ziyaretçiler. Manisa Soma maden kazası üstümde bir ağırlık oluşmasına sebep oldu, sizde de olmuştur. Garip garip hesaplar yapıyorum. Düşünüyorum ki mesela; senin hissettiğin bu ağırlık, faciada yakınlarını kaybeden veya dışarıda haber bekleyen veya aşağıda belki de ölüyor olduğunu düşünerek bekleyen insanların hissettiği ağırlığın otuzda biri olsun. Ellide biri veya yüzde biri de olabilir, o değil. Şu; sendeki ağırlık seni bu kadar rahatsız ediyorsa onlardaki ağırlığı tahmin edebilir misin? Mümkün değil.
‘Çizmelerimi çıkarayım mı? Sedye kirlenmesin’ Okudunuz mu bunu? Madenden yaralı halde çıkarılan bir işçi ambulansa bindirilirken sormuş. Garip bir etki yapıyor insanda. Seni sallamayan bir sistemin ambulansının sedyesi, aman kirlenmesin. Sedye senin köpeğin olsun halbuki. Aman yaa! ='(
Öyle karışık, dağınık bir yazı olacak bu. Duygularımı yazasım geldi onun için giriştim. Sitemde bugüne dair bir kayıt olsun istedim benim ağzımdan. Bi de rahatlamak için galiba. Kendisi ve müşterileri için özgün makaleler yazan biri olarak yazmak benim için biraz ‘iş’ gibidir, bazen daraltsa da sevdiğim bir iş. Bu yazı öyle değil. Bunu rahatlamak için de yazıyorum evet.
Dün akşam 19.00 haberlerinde olayı duyduğumda 4 ölü vardı. Gece 01.30 sıralarında yattığımda 157. Sabah haberlerinde 205. Gece yatarken sabah duyabileceğim şeylerden korkarak yatmıştım zaten.
CHP Manisa milletvekillerinden biri tarafından bu bölgedeki madenlerle ilgili bir araştırma önergesi verilmiş ve bunun kabul edilmemiş olmasının ön plana çıkarılmasını düpedüz siyaset yapmak olarak görmüyorum. Buz gibi bir gerçektir bu, iğrenç bir gerçek, bu böyle olmuş. Teklif 6 ay önce verilmiş, ancak 20 gün önce görüşülmüş ve reddedilmiş. Reddeden eller…hakkındaki ileri derecede olumsuz duygularımı bu yazıya karıştırmıycam.
Dün mesela, Facebook’da reklam vermiş olmak önemli bir şeydi benim için. Beğenileri takip ediyorum, ikide bir sitenin ana sayfasına bakıp sırıtıyorum, 1 günde şu kadar olursa 5 günde ne kadar olur hesapları yapıyorum falan. Bu sabah düşündüm de, dünkü heves yok şimdi üstümde. Yine hoşuma gidiyor ama dünkü gibi değil. ‘Dünkü kadar değil’ demiyorum bakın, ‘dünkü gibi değil’ diyorum. Dün akşam saatlerine kadar üstümde bu ağırlık yoktu. Daha hafiftim, daha keyifliydim. Şimdi bi tuhaf sallanıyorum, başımın içinde kötü bir ağırlık var.
Kaza haberleri okuyoruz, ölümler, cinayetler, tecavüzler vesaire…Anlık olarak fenamıza gidiyor, sonra aklımızdan çıkıyor veya arka plana gidiyor. Bize direkt bir zararı yok ama birinin veya birilerinin başına kötü bir şey gelmiş, rahatsız oluyoruz. Birilerinin o anda ne kadar üzgün ve perişan olabileceğini düşünüyoruz. Kısa bir etki oluyor bu ama. Fakat Manisa Soma maden faciası gibi durumlar için bu böyle değil. Onların ağırlığı farklı. Anlatamıyorum ama hissediyorum. Siz de hissediyorsunuzdur. Bazı şeylerin etkisi daha büyük, daha uzun süreli oluyor. Daha çok düşündürüyor insanı. Bu onlardan.
Demin televizyonda birinin ‘Eğer sorumlu, hatalı birileri varsa elbette cezasını vermeliyiz’ gibi bir laf ettiğini duydum. Kim konuşuyordu farkında değilim, o kanaldan bu kanala bakıyordum haberler için, TRT 1’deydi galiba. Cümlesinin içinden o ‘varsa’ lafını çekip aldım, üstünde düşündüm; yanlış bir cümle o. ‘Toplumu infiale sürüklememek’ amacıyla falan kurulmuş herhalde ama yanlış bence. Türkiye’de, Türkiye’nin bugünkü şartlarında, bir maden ocağında böyle bir facia olduysa ‘hatalı birileri varsa’ dememelisin. Var çünkü, olmaması mümkün değil. Bunun da hemen herkes farkındadır bence. O cümleyi kuran da dahil. Böyle durumlarda böyle diplomasiler itici geliyor bana. Kulu bile kandıramazsın o havalarla, Allah’ı nasıl kandırıcan?
Yazı benim yazım, resim de ona göre olacak tabii. Ben bunun iş kazası değil cinayet olduğunu düşünenlerdenim. Sorumluların bunun bedelini ödediğini görmeden ölmek de istemem.
15.04.2013 / güncelleme: 282 kişi olmuş ölü sayısı. Girilmesi çok zor olan 2 galeri varmış, onlara da girilebildiği zaman bu sayı değişebilir. Eksilecek hali yok tabii maalesef. Ama artarsa (‘artarsa’ demek istiyorum evet, artmaması mucize olacağı halde) ne kadar artacağını bilemeyiz. Olayın olduğu günün akşamı Facebook’da ‘orada 500 civarında insan var’ diyenler vardı, ‘500-700 arası’ diyenler vardı. O sırada resmi ağızlardan ‘100’ün biraz üstünde işçi var aşağıda’ gibi lafllar duydum. Sosyal medyayla haşır neşir olan insan böyle büyük olaylar olduğunda yazılan bazı şeylerin hepsinin doğru olmayabileceğini bilir. Bu 500 civarı laflarının yanlış bilgi olmasını umdum hep. Ama değilmiş. Yanlış bilgi olan yetkililerin söyledikleriymiş. Neden? Bilmiyorlar mıydı? Bilmiyorlarsa biz nasıl insanları yetkili kılıyoruz? Bilip de söylemediklerini düşünmeye daha meyilliyim, o neden? Fazla üzüntü olmasın diye? Anlamsız; böyle bir gerçeği gizleyemezsin ki. Ayrıca şey gösteriyor insanı; bi tuhaf gösteriyor. Bu nasıl yetkili; gibi gösteriyor.
15 yaşındaki çocuk meselesi var bir de. Yalanlanmış, 19 yaşındaymış. Bilmem? O derece güvenmiyorum ki bizi yöneten insanlara, yalan söylüyor da olabilirler diye düşünüyorum. Bu konuda olmasa başka konuda. Başka birçok konuda. Bir mucize olsa da ne kadar ‘doğru’ varsa bu konuda, sadece bu konuda; onların hepsini bilsek şaşkınlıktan ağzımız açık kalırdı diye düşünüyorum.
Başbakanın neredeyse Frigyalılar dönemindeki maden kazalarını da dahil ederek verdiği sayılar, örneklerle falan süslediği konuşmasını kim hazırladıysa aceleye getirmiş herhalde mecburen. Sadece ‘ama toplum şey olmasın’ amacıyla hazırlanmışa benzeyen çok ruhsuz, çok şablon, çok ‘şey’ bi konuşmaydı. Laf bulamıyorum, o derece ‘şey’di. Olumsuz anlamda. Kusurları gizlemeye, süsle püsle kafa karıştırıp dikkat dağıtmaya yönelik bir konuşma izlenimi yarattı bende. Sinir oldum.
