Kaliteli bir sosyal gerçekçi film izlemek isteyen binkelam.com okurlarına, henüz izlemediğim ama ilk fırsatta izlemek istediğim bir filmi tavsiye etmek istiyorum bugün; Babamın Kanatları. 101 dakikalık dram tarzı filmin yönetmen koltuğunda Kıvanç Sezer oturuyor. Bu Sezer’in ilk uzun metrajlı filmi ve Adana Uluslararası Film Festivalinde 7 ödül almış. Konusuna geçmeden önce bu ödülleri sıralamak istiyorum: Yılmaz Güney ödülü, en iyi erkek oyuncu ödülü (Menderes Samancılar, ki ne oynamıştır kimbilir!), en iyi müzik ve en iyi kurgu ödülleri, en iyi yardımcı kadın ve erkek oyuncu ödülleri (Kübra Kip ve Musab Ekici) ve SİYAD en iyi film ödülü.
Babamın Kanatları’nın konusu şöyle: Uzun yıllardır ailesinin geçimini sağlamak ve onlara Van depreminde kaybettikleri evin yerine bir ev alabilmek için İstanbul’daki inşaatlarda çalışmakta olan İbrahim bir gün kanser olduğunu öğrenir. O yaşayacak fazla bir zamanı kalmadığını öğrenmiş biri olarak ölüm ve yaşam, geçmişi ve şimdiki durumu arasında gidip gelir ve ailesine ne bırakacağını düşünürken, kendisi de inşaat işçisi olan genç yeğeni Yusuf bir gün patronları kadar varlıklı ve güçlü olma hayalleri içinde yaşamaktadır. Film ilerlemiş yaşına rağmen çok değer verdiği ailesi için hala canını dişine takarak çalışan ve bu arada ölümcül bir hastalığı olduğunu öğrenen İbrahim’le bu zorlu hayatı bir yerinden delip yükseklere çıkmanın hayalini kuran genç Yusuf’un durumları, kişilikleri ve hayata bakışları arasındaki çelişki üzerinden izleyiciye birçok şey anlatıyor. Ki İbrahim’in daha karamsar ve umutsuz olmasının bir sebebi de yıllardır bu şekilde çalışırken edindiği acı tecrübelerdir tabii – bir zamanlar kendisi de Yusuf gibiydi belki.
Babamın Kanatları hakkındaki eleştirilere bakınırken kameranın İbrahim’in dramına biraz uzak kaldığı ve senaryoya eklenen yan hikayelerin bazen onun durumunu unutturacak kadar ön plana geçtiği yolunda bir yazı gördüm. Aynı yazıda filmin gerçekçi ve güzel bir hikayesi olduğunu ve oyuncuların rollerini iyi oynadıkları da yazıyordu. Bir başka eleştiride de filmin inşaat işçiliğinin yıllardır var olan zorlukları ve sorunlarıyla günümüz dünyasının insanları köle gibi çalıştıran sistemini gayet başarılı bir şekilde harmanladığından dem vuruluyordu.İzleyici yorumları ise filmin kaliteli bir yapım olduğunu, Menderes Samancılar’ın kariyerinin en iyi oyunlarından birini; belki de en iyisini çıkardığını, ülkemizin inşaata dayalı büyümesinin arka planındaki sıkıntıların, çaresiz ve yoksulluğun çok iyi anlatıldığını, filmin sadece / özellikle işçilere değil herkese hitap edecek tarzda çekildiğini gösteriyor. Bu toplumsal gerçekçi film slogan atmadan, ajitasyon yapmadan işçi ölümleri hakkında da mesajlar iletiyor bize; insan onuru ve emeğe verilen değer hakkında, taşeron sisteminin acımasızlığı ve apaçık bir şekilde insanların hırsından, vicdansızlığından, denetlenmemesinden, insan hayatına pul kadar değer vermeyen sistemden kaynaklanan , “fıtrat” olduğunu asla kabul etmememiz gereken bu ölümler hakkında düşündürüyor, silkeliyor, sarsıyor.
Benim niyetim filmi izleyip hakkında bir de o şekilde yazmak. Bu filmi mutlaka seyretmek isterim. Film yazıları yazarken bu tip cümleler kurmuşluğum çoktur ama bir şeylere dalar çoğunu unuturum. Bunu unutmaya niyetim yok.
Babamın Kanatları’nın oyuncu kadrosu gelecek son olarak: Menderes Samancılar, Musab Ekici, Kübra Kip, Tansel Öngel, Mustafa Kırantepe, Sarp Aydınoğlu, Cüneyt Yalaz ve Güllü Özalp Ulusoy.
