1 haftalık Sarımsaklı – Ayvalık tatili sırasında çıktığım bir tekne turu düşündürdü bunu bana; tekne animatörlüğü cidden zor iş, benim izlediğim şekli öyleydi en azından. Gözlemci bir yönüm vardır zaten, makale yazarlığı ve sonrasında Binkelam sürecinde iyice arttı bu ve gördüğüm bazı şeyleri yazı yazmak amacıyla da izler oldum. Bindiğimiz teknede animatörlük yapan Murat’ın sergilediği tek kişilik dev kadro modeli de bu yazının konusu olmak üzere aklıma kazındı işte. Teknede muhtelif işler yapan başka gençler de vardı ama bulunduğumuz yerde göz önünde olan oydu ve devamlı hareket halindeydi. Ayrıca animatörlük dışında başka işler de yaptığını gördüm; yemek servisi sırasında gidişata göz atmak veya tekne bir yerlere yanaşırken halatla bir şeyler yapmak gibi. Fotoğraf ve videolarını çekip yazıda kullanmak için izin istedim, olur dedi.
Tekne animatörlüğü zor iş dememin sebeplerini sıralayayım şimdi: 5 – 6 saat boyunca hep hareket halindesin bir kere, bir köşede biraz dinlenme olanağın oluyorsa da kısa bir süre için oluyor ancak; gördüğüm bu. Herkes aynı şekilde mi yapar bu işi bilemiyorum ama bizim animatörümüz durmadan müzik çaldı, insanları dans etmeye teşvik etti, bazen kendi de dans etti. Birtakım oyunlar için teşvik etti, gaza getirmeye çalıştı ama sıkıcı bir şekilde ısrar ettiğine tanık olmadım. Ayarlayabildiği oyunları yönetti, katılanlar arasından en iyi olanları seçtirdi, onlara bazı ödüller vaat etti. Eleman toplayamadığı 1 – 2 oyun oldu, onları iptal ettiğini bildirip hemen başka aksiyonlara geçti. Espriler yaptı, bir şeyleri, birilerini alkışlatı, laf attı. Allah’ın sıcağında, öğleye doğrudan akşamüstüne kadar, neredeyse hiç durmadı. Animasyon dışında başka şeylerle de ilgilendi, en azından göz attı, kontrol etti. Tur sırasında çeşitli şeylerle görevli olan genç ekibin kıdemli olanı, lideri o idi galiba; bilmiyorum. Biz birkaç yerde denize girdik, serinledik, kendisi ve diğer çocuklar bunu yaptılar mı farkında değilim.
Bilmem bu gençlerin yaptığı işleri kolay ve çok eğlenceli bulanlar var mı, ben öyle olduğunu zannetmiyorum. Gerçekten eğleniyorlar mı – yoksa eğleniyor mu görünüyorlar bilemezsin ki öyle görünmeleri zorunludur sanırım. Mutlaka sıkıntılı zamanları oluyordur. Teknede saatlerce “Oturmaya mı geldik?” havasında fır dönen bir gencin sınavdı, borç – harçtı, aşk – meşkti; böyle bir şeyler dönüyordur o anda kafasında belki, de mi? Tıpkı gayet mutlu mesut görünen konuklardan bazılarının kafasında olabileceği gibi. Maksat biraz da o sıkıntıyı dağıtmaktır belki de ama sen müşteri olarak canın isterse surat asar oturursun – o yapamaz.
Yazıyı yazarken faydalanmak için açtığım 1 – 2 sekmeye neredeyse hiç bakmadım, konu kafamda neredeyse o tekne turuna çıktığımız gün tamamlanmıştı zaten. Şimdi şöyle bir göz attım; bazı animatörlerin sırnaşık ve ısrarcı tavırları olduğundan yakınanlar olduğunu gördüm. Benim gözlemim öyle değil; animatörümüz bir sürü insana takıldı, oyunlar için teşvik etti ama öyle insanın içine fenalık verecek şekilde ısrarcı, yılışık bir davranış görmedim. Fakat insanlar çeşit çeşit, öyleleri de vardır illa ki. Aslında insan psikolojisinden anlamayı gerektiren bir iş bu; muhatabına onun hoşlandığı şekilde ve miktarda yaklaşacaksın. Yazının konusu olan genç bunu becerebiliyordu.
Bu iş baştan aşağı sıkıntı değildir elbette, eğlenceli yanları da vardır. Ama hep böyle çalışıyorlarsa o eğlence haktır diye düşünüyorum, ciddi bir performans bu.
